Dlaczego Catherine Zeta-Jones trafiła do kliniki psychiatrycznej.

Catherine Zeta-Jones jest jedną z najbardziej udanych aktorek Hollywood, znaną także ze swojego życia osobistego. Jednak wbrew sukcesom, życie aktorki nie zawsze jest proste i gładkie. Na przykład w pewnym momencie pojawiło się wiele pytań, dlaczego Catherine Zeta-Jones trafiła do kliniki psychiatrycznej. To pytanie nie było zbyt mocno promowane w mediach, ponieważ Catherine Zeta-Jones cierpi na zaburzenie afektywne dwubiegunowe, które jest poważną chorobą. 

Ogólnie rzecz biorąc, choroba Catherine Zeta-Jones nie jest szczególnie poruszana w mediach i dzisiaj. Wiele znanych osobistości zaczęło normalizować przyznawanie się do tego rodzaju problemów: są normalnymi ludźmi, którzy mogą mieć swoje problemy. 

Na co choruje Catherine Zeta-Jones: zaburzenie i klinika

Jak zazwyczaj, trzeba zacząć od tego, że Catherine Zeta-Jones jest brytyjską aktorką, której kariera w Hollywood została naznaczona wieloma wyrazistymi rolami i nagrodami. Jednak mimo zewnętrznych sukcesów, musiała zmierzyć się z poważnymi problemami osobistymi, w tym walką z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym.​

Od najmłodszych lat przejawiała zainteresowanie sceną, uczestnicząc w lokalnych przedstawieniach teatralnych i muzycznych. Jej talent i charyzma szybko przyciągnęły uwagę, a już w wieku nastoletnim zaczęła profesjonalną karierę na scenie Londynu.​

Światową sławę Catherine zdobyła dzięki roli w filmie «Maska Zorro» (1998), w którym zagrała u boku Antonio Banderasa. Już wtedy zaczęto o niej mówić, jako o bardzo obiecującej i pięknej dziewczynie. Po filmie spadła na nią fala propozycji: to był gwiazdorski czas dla aktorki. I rzeczywiście, dużo grała w filmach. Równolegle szybko rozwijało się jej życie osobiste. Szczególnie wyróżnia się jej rola w musicalu «Chicago» (2002), za którą otrzymała nagrodę «Oscara» za najlepszą rolę drugoplanową.​

Życie osobiste i rodzina

W 2000 roku Catherine wyszła za mąż za znanego aktora Michaela Douglasa. W tym czasie i on był już niezwykle popularnym aktorem i pożądanym kawalerem. Ta para była wiele omawiana, ponieważ pierwszą rzeczą, która rzucała się w oczy, była różnica wieku. Wynosiła ona całe 25 lat. 

Para ma dwoje dzieci: syna Dylana Michaela Douglasa (urodzony w 2000 roku) i córkę Carys Zeta Douglas (urodzona w 2003 roku). Rodzina zawsze starała się trzymać swoje życie osobiste z dala od publicznej uwagi. Cenią prywatność i chronią dzieci przed nadmierną uwagą mediów.​

Walka z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym

W 2011 roku opinia publiczna dowiedziała się, że Catherine Zeta-Jones cierpi na zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu II. Zaburzenie to charakteryzuje się naprzemiennością epizodów depresyjnych i hipomaniakalnych, co znacznie wpływa na jakość życia pacjenta. Aktorka postanowiła zwrócić się o pomoc profesjonalną i spędziła kilka dni w klinice psychiatrycznej. Przedstawiciel aktorki poinformował, że przyczyną zaostrzenia były stresujące wydarzenia w jej życiu, w tym walka jej męża Michaela Douglasa z rakiem gardła. 

W wywiadzie dla magazynu People Catherine szczerze opowiedziała o swojej diagnozie i podkreśliła znaczenie prośby o pomoc: «To zaburzenie, które dotyka miliony ludzi, a ja jestem jedną z nich. Jeśli moje przyznanie się do tego, że mam tę chorobę, skłoni choć jedną osobę do zwrócenia się o pomoc, to warto było.» ​

Dlaczego trafiła do szpitala? 

Główną przyczyną hospitalizacji Catherine Zeta-Jones w 2011 roku było zaostrzenie zaburzenia afektywnego dwubiegunowego w wyniku silnego stresu. W 2010 roku jej mąż, Michael Douglas, walczył z rakiem krtani, a Catherine aktywnie wspierała go w tym trudnym czasie. Emocjonalne napięcie i obawy o zdrowie męża stały się impulsem do zaostrzenia jej własnej choroby. Decyzja o zwróceniu się o pomoc profesjonalną była podyktowana chęcią ustabilizowania swojego stanu i kontynuowania pełnoprawnego życia oraz kariery. 

Co się dzieje teraz? 

Po zakończeniu leczenia Catherine Zeta-Jones wróciła do aktywnej działalności zawodowej. Kontynuowała kręcenie filmów i uczestniczenie w różnych projektach. Aktorka wielokrotnie podkreślała znaczenie terminowego zwracania się po pomoc i otwartego omawiania zaburzeń psychicznych, dążąc do zburzenia stygmy wokół tego tematu.

W kolejnych latach Catherine nadal cieszyła swoich fanów swoimi pracami w filmach i telewizji. Jej odwaga i otwartość w omawianiu osobistych problemów uczyniły ją wzorem dla wielu ludzi zmagających się z podobnymi trudnościami.

Podsumowując, historia Catherine Zeta-Jones jest przykładem tego, jak nawet najbardziej udane i znane osobistości mogą zmagać się z poważnymi problemami osobistymi. Jej otwartość w dyskusji na temat zaburzenia afektywnego dwubiegunowego i gotowość do zwrócenia się o pomoc stanowi inspirację dla wielu, pokazując, że z wszystkimi trudnościami można sobie poradzić, jeśli nie boimy się szukać wsparcia i leczenia.