Architekt ludzkich dusz. Przypomnijmy pułkownika Wasyla Łapczuka.

Codziennie o 9 rano Ukraińcy oddają hołd pamięci wszystkim, których życie zabrała rosyjsko-ukraińska wojna. Dziś przypomnimy Wasyla Łapczuka.

Życie pułkownika Wasyla Łapczuka zakończyło się podczas wykonywania zadań 20 września 2024 roku niedaleko Dobropilia w Donbasie w wyniku wrogiego ataku rakietowego. O tym poinformowała rada miejska w Samborze.

Wasył Łapczuk urodził się 19 marca 1985 roku w wiosce Piszczna w rejonie Mykołajowskim w obwodzie lwowskim. Ukończył tam szkołę. Od dzieciństwa marzył o służbie wojskowej, a swoje pierwsze stopień oficerski uzyskał w Narodowej Akademii Wojsk Lądowych imienia hetmana Piotra Sahaidacznego.

Po zakończeniu nauki Wasył trafił do Sambora. Wiele lat poświęcił służbie w 703. batalionie. Przeszedł tu drogę od kierownika klubu do zastępcy dowódcy batalionu ds. wsparcia moralno-psychologicznego, od porucznika do pułkownika. Od pierwszych dni rosyjskiej agresji przeciwko Ukrainie batalion wyruszył na granice z Krymem i na wschodni kierunek, gdzie rozpoczynała się ofensywa agresora.

Wasył Łapczuk wielokrotnie był w strefie prowadzenia ATO/OOS, w tym w najgorętszych jej punktach. Dzięki jego aktywności organizowano regularne wycieczki uczniów do jednostki wojskowej, na lekcjach odwagi dzieci słyszały prawdziwe, żywe historie od prawdziwych bohaterów. Wasył Łapczuk wiele zrobił dla godnego upamiętnienia i zachowania pamięci o poległych towarzyszach nie tylko w 703. batalionie, ale i w nowoczesnej historii Ukrainy.

W czasie pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę pułkownik Wasył Łapczuk służył w 14. Oddzielnej Zmechanizowanej Brygadzie imienia księcia Romana Wielkiego. Był zastępcą dowódcy brygady ds. wsparcia moralno-psychologicznego. Brygada, w której służył Łapczuk, nieprzerwanie przebywała w strefie aktywnych działań bojowych, a sam pułkownik zawsze był ze swoimi towarzyszami broni.

Brał udział w walkach o Soledar i Bachmut, uczestniczył w operacji ofensywnej w kierunku Charkowa, realizował zadania w kierunku Kupiańska.

Ostatnim miejscem służby Wasyla Łapczuka było Dowództwo Operacyjne 'Zachód'. Był starszym oficerem grupy psychologicznego wsparcia pracowników wsparcia psychologicznego.

'Architekt ludzkich dusz' - tak nazywali Wasyła byli dowódcy, towarzysze broni, a czasem nawet on sam. Jego głównym zadaniem podczas służby była praca z personelem, pomoc żołnierzom w rozwiązywaniu ich problemów, moralne i psychologiczne wsparcie. Zauważanie osiągnięć towarzyszy broni oraz ich trudności i problemy - również jest częścią pracy.

Relacje w różnych mediach o żołnierzach, jednostkach i ich sukcesach - to zasługa pułkownika. Zauważał talenty i osiągnięcia podwładnych, chętnie zgłaszając innych do odznaczeń i nagród wyższego dowództwa. Dla siebie najważniejszą wartością zawsze uważał szacunek i zaufanie personelu.

Wasyła Łapczuka kochano i szanowano w kolektywach, w których musiał służyć. Oczywiście zasady honoru oficerskiego nigdy nie były dla niego pustym słowem. Oprócz służby Wasył Łapczuk miał swoje pokojowe pasje. Lubił czytać książki, oglądać piłkę nożną i łowić ryby. Niezmiernie kochał rodziców i dzieci. Ale najbardziej kochał Ukrainę, w walce o niezależność i integralność której oddał to, co najcenniejsze - swoje życie - napisano w radzie miejskiej.

Pułkownik Wasył Łapczuk zginął podczas wykonywania zadań 20 września 2024 roku niedaleko miasta Dobropilia w Donbasie w wyniku wrogiego ataku rakietowego.

W bohaterze pozostali rodzice, żona i troje dzieci.

'Główny dowódca' przyłącza się do minuty ciszy. Oddajemy hołd pamięci wszystkich Ukraińców, którzy zginęli w walce o ojczyznę. Przypominamy o poległych z rąk rosyjskich najeźdźców, zapalamy znicze pamięci i pochylamy głowy w żalu podczas ogólnokrajowej minuty ciszy, ucząc się pamięci obywateli Ukrainy, którzy oddali życie za wolność i niezależność państwa: wszystkich żołnierzy, cywilów i dzieci, wszystkich, którzy zginęli w walce z rosyjskimi okupantami oraz w wyniku ataku wrogich wojsk na ukraińskie miasta i wioski.